Kreatorzy Świata

13 września 2017
logo placówki

Zapraszamy do zapoznania się z program szkoły

„Kreatorzy Świata” na lata 2017- 2022

 

Słów kilka o wspólnej modyfikacji programu Kreatorzy Świata

Wiosną 2017 r. poddaliśmy program „Kreatorzy Świata” ewaluacji. Zapytaliśmy rodziców i uczniów o jego zalety oraz co należy poprawić i uwzględnić w zmodyfikowanym programie. Do ewaluacji dołączyli również nauczyciele. Po zebraniu opinii powstał zespół, który pod opieką dyrektora rozpoczął pracę nad drogowskazami – uznaliśmy, że wspólnie „zaplanowana” szkoła będzie jeszcze lepszym miejscem.

Pracując nad programem analizowaliśmy badania PISA 2015 i międzynarodowy ranking Evidence Institute, z którego wynika, że polscy uczniowie deklarują jedne z niższych ocen tzw. przynależności do szkoły niż uczniowie z innych krajów OECD, głównie ze względu na nikłą więź z kolegami i koleżankami ze szkoły. Często wybierali odpowiedź „czuję się jak outsider w szkole”. Podobny obraz wyłania się z innego badania TIMSS 2015. Choć pokazuje ono dobre umiejętności uczniów, uwidacznia problemy w relacjach społecznych między uczniami.

Również z raportu z badań Fundacji Pokolenia oraz Fundacji Ośrodka Badań i Analiz Społecznych 2016 wynika, że uczniowie odczuwają tzw. triadę braków:

  • Brak swobody w wyrażaniu własnego Ja, własnych emocji i poglądów;
  • Brak poczucia bycia dostrzeganym przez dorosłych w szkole (koncentracja na wynikach nie procesie rozwojowym);
  • Brak poczucia wspólnotowości; autentycznych relacji i budowania społeczności.

Wszystkie wymienione aspekty znajdują odzwierciedlenie w naszym zmodyfikowanym programie „Kreatorzy Świata”. Kontynuujemy również nasze przesłanie – stworzenie przestrzeni wyróżniającej się wysoką jakością kształcenia. „Chcemy, by nasza szkoła pozwalała uczniom rozwinąć kompetencje i cechy charakteru, by jednocześnie dostrzegała indywidualność każdego dziecka, by rozbudzała pozytywne nastawienie do świata i pozwalała dzieciom odkryć pasje i rozwinąć zainteresowania”.[1] Te słowa zapisane zostały w  koncepcji funkcjonowania szkoły prowadzonej przez Fundację Familijny Poznań.

Zależy nam, aby tworzyć szkołę niepowtarzalną, o specyfice związanej z kontekstem kulturowym i społecznym środowiska, w którym się znajduje. Podstawą podejścia pedagogicznego jest wyobrażenie dziecka jako zdolnego[2], silnego, bogatego w różnego rodzaju potencjał i zasoby; dziecka, które chce się rozwijać, jest ciekawe świata i nim zadziwione; dziecka, które pragnie komunikować się z innymi i wyrażać siebie.

Z tym się nie zgadzamy:

  • Brak indywidualizacji, personalizacji edukacji, a tym samym brak miejsca na realizację własnych pomysłów, patentów, projektów.
  • Pedagogika hydrauliczna – najważniejsze jest przygotowanie do testów.
  • Bez ocen dziecko nie będzie się uczyć.
  • Kary (i nagrody) to podstawa wychowania.
  • Jedynie zadania domowe mogą nauczyć dziecko systematyczności.
  • Jedyną drogą do sukcesu jest współzawodnictwo.
  • Dzieci nie potrafią samodzielnie rozwiązywać problemów.
  • Nagradzane są tylko poprawne odpowiedzi.

Odpowiedź na te kwestie, niezmiernie istotne z punktu widzenia nowoczesnego systemu wychowania odnajdujemy w spuściźnie Korczaka i Freineta, którzy:

  • Traktują swoich wychowanków jako ludzi, którzy mają już własne doświadczenia, swoje pragnienia i marzenia, swój sposób odczuwania, przeżywania, myślenia, swoje oczekiwania i nadzieje;
  • Uznają psychofizyczną odrębność dziecka, należne mu prawa, a zwłaszcza prawo do szacunku. Nie traktują życia dziecka jako preludium do czegoś, co dopiero będzie kiedyś, w przyszłości, gdy dziecko dorośnie, ale każde przeżycie ma wartość samoistną, najprawdziwszą już teraz;
  • Wychowanie traktują nie jako urabianie według jakiegoś jednego, z góry narzuconego wzorca, lecz jako wzajemne oddziaływanie na siebie ludzi: człowieka na człowieka;
  • Szczególna wagę przywiązują do uczestnictwa dzieci w realizacji wspólnie podjętych zadań;
  • Wykazują, że istnieją ogromne, nie wykorzystane dotąd możliwości udziału dzieci w organizacji podstawowych dziedzin życia każdej szkoły, lecz i w ponoszeniu odpowiedzialności za jej los i kierunki rozwoju;
  • Uważali, że życie w społeczności dziecięcej, wymaga od każdego stałej pracy nad sobą, samokontroli, samooceny, dużego wysiłku, by sprostać jej wymaganiom, jak również liczenie się z opinią rówieśników i dorosłych.

Cel główny – Budowanie nowej kultury uczenia się

 

[1] Oferta Fundacji Familijny Poznań.

[2]Zachęcam do przeczytania publikacji: G. Huther, U. Hauser, 2014, Wszystkie dzieci są zdolne.